مقاله(ها)

آمنیوسنتز چیست؟

آمنیوسنتز چگونه انجام می‌شود؟

این آزمایش معمولاً بین هفته‌های ۱۵ تا ۲۰ بارداری انجام می‌شود. پزشک با کمک سونوگرافی، محل دقیق جنین و جفت را مشخص می‌کند، سپس با استفاده از یک سوزن نازک، مقدار کمی از مایع آمنیوتیک را از کیسه آمنیون خارج می‌کند. این فرآیند معمولاً کمتر از ۱۰ دقیقه طول می‌کشد و بیشتر زنان آن را مشابه یک آزمایش خون معمولی توصیف می‌کنند.

آمنیوسنتز چه چیزی را نشان می‌دهد؟

با بررسی سلول‌های موجود در مایع آمنیوتیک، می‌توان اطلاعات دقیقی در مورد وضعیت سلامت جنین به‌دست آورد. از جمله:

• بررسی ناهنجاری‌های کروموزومی مانند سندرم داون (Down Syndrome)

• تشخیص بیماری‌های ژنتیکی مانند فیبروز کیستیک، تالاسمی یا اسپینا بیفیدا

• بررسی عفونت‌های داخل رحمی

• تعیین جنسیت جنین (در صورت لزوم و با مجوز)

چه کسانی باید آمنیوسنتز انجام دهند؟

آمنیوسنتز به طور معمول به همه زنان باردار توصیه نمی‌شود. این روش معمولاً برای موارد زیر در نظر گرفته می‌شود:

• سن بالای مادر (بیش از ۳۵ سال)

• سابقه خانوادگی بیماری‌های ژنتیکی

• نتایج غیرطبیعی در آزمایش‌های غربالگری سه‌ماهه اول یا دوم

• وجود ناهنجاری‌های مشاهده‌شده در سونوگرافی

خطرات و عوارض آمنیوسنتز

با اینکه آمنیوسنتز یک روش نسبتاً ایمن است، مانند هر روش تهاجمی دیگری ممکن است با عوارضی همراه باشد:

• سقط جنین (در کمتر از ۱٪ موارد)

• نشت مایع آمنیوتیک

• عفونت رحم

• حساسیت Rh (در صورت اختلاف گروه خونی مادر و جنین)

مراقبت‌های بعد از آمنیوسنتز

پس از انجام آمنیوسنتز، بهتر است تا ۲۴ ساعت استراحت نسبی داشته باشید. در صورت مشاهده علائمی مانند تب، خونریزی، نشت مایع یا درد شدید شکم، بلافاصله با پزشک خود تماس بگیرید.

جمع‌بندی

آمنیوسنتز یک روش تشخیصی بسیار دقیق است که می‌تواند اطلاعات ارزشمندی درباره سلامت جنین در اختیار خانواده و پزشک قرار دهد. با وجود اینکه این روش خطراتی دارد، در شرایط خاص می‌تواند تصمیم‌گیری آگاهانه درباره ادامه بارداری را ممکن سازد. توصیه می‌شود قبل از انجام آمنیوسنتز، حتماً با پزشک متخصص مشورت کنید و همه جوانب را بسنجید.